Hippo's, crocs en SHARKS...

Hallo Iedereen,


Voor de mensen die twijfelden, ik leef nog! Zag dat et al 3 weken terug was dat ik het laatste bericht online had gezet, en dat is inderdaad veels te lang... Daarom maak ik met dit overvolle bericht alles maar in een keer goed. Allereerst iedereen ni-je bonga kakulu (zulu voor thx) voor de reacties en ook mooi dat mijn familie de site gevonden heeft. Ik zag al dat ik een bult heb gemist de afgelopen tijd; groot spektakel op het werk en Dries Roelvink op de markt in Wageningen, maar toch ben ik blij dat ik hier zit :p. Hieronder het verslag van de afgelopen weken.


Het eerste weekend van mei hadden we een lang weekend voor de boeg met 2 extra vrije dagen, en daarom zijn we op vrijdagmorgen richting St. Lucia gegaan. St. Lucia is een dorp aan de Indische oceaan ten noorden van Durban, dat bekend staat om het wedland park wat er achter ligt. In ons boek stond het verder heel ruig aangeprezen als enigste dorp waar nog wel eens hippo’s door de straat wouden lopen, en dat wouden we graag eens met eigen ogen zien. Het was een hele trip langs suikerrietvelden en op straat lopende zulu-bevolking, en daarom zijn we ondertussen nog een keer uitgestapt om even aan het strand te gaan liggen. ‘s Middags daar aangekomen wouden we even een accommodatie regelen. Dat leek op het eerste gezicht makkelijk aangezien het hele dorp uit één en al accommodatie bestond. Maar dat ‘even’ ging ons wel over want de eerste 3 B&B’s waar we langs gingen zaten al vol. Gelukkig wou de laatste vrouw ons wel helpen zoeken en zodoende vonden wij, nog eens 10 B&B’s later, zo’n beetje de enige lege kamer in heel St. Lucia.

Zaterdagmorgen hadden we een boottocht geboekt om crocs en hippos te gaan spotten op het meer. We gingen hier vol verwachting heen, en hebben uiteindelijk ook iets van 20 hippo’s gezien. Van groot tot klein, en verder maar 1 croc, beetje karig want er zouden er zo’n 1500 zitten. Toen naar et strand gegaan (bijna een aap plat gereden nog) om wat zon mee te pakken, maar de zon wou niet echt zen best doen. Daarom maar besloten om naar het croc centre te gaan om daar meer crocs te gaan bekijken. En die waren er zeker, het zat er vol mee daar en er waren ook nog turtles te zien en apen die de crocs aan et uitdagen waren. Maar aangezien het hier ook vol zat met musquito-vriendjes hebben we na een uur de paling maar weer ingepakt. ’s Avonds zijn we uit eten geweest bij de Bistro in St. Lucia. Dat klonk voor ons veelbelovend, de taste was ook goed, maar het was wel de karigste maaltijd die we tot nu toe voor geschoven hebben gekregen. De avond hebben we daarna af gemaakt bij de Monkey Lounge, de enige tent waar in St. Lucia ’s nachts nog wat te beleven was. We zijn lopend weer terug gegaan naar onze B&B maar hebben geen door-de-straat-lopende hippo’s meer gezien.


Het tweede weekend zijn we zaterdags naar Durban gereden om te kijken of daar nog wat te beleven was. We zijn eerst naar het stadion van de Sharks gereden omdat we wouden weten of er nog 2 kaartjes over waren voor de big match ’s middags, en gelukkig, die waren er nog. Alvast kaartjes gekocht en zijn toen even gaan kijken bij de bouw van het stadion voor het WK 2010 in Durban. Deze staat nog compleet in de steigers en ziet er daarom ook uit als 1 grote bouwplaats. De contouren waren al wel zichtbaar, en ze hebben ook nog wel even de tijd om het af te maken. De fotoshop-plaatjes zien er iig veelbelovend uit. Toen terug gegaan naar het andere stadion en daar de fanshop in geweest om even later als echte Sharks-fans in tenue weer naar buiten te komen. We hebben onze plekken opgezocht en die bleken bijna boven in het stadion te zijn. De wedstrijd begon met een grote show, van vrouwtjes in bikini tot een of andere haai op een te opgevoerde motor. Mooi werk, en toen moest de wedstrijd van de Sharks tegen de Cheetas uit Bloemfontein nog beginnen. De missie van de Sharks om te winnen met een bonuspunt werd uiteindelijk gehaald door 2 try’s van een Youssouf Hersi-look-a-like in de laatste 5 minuten van de wedstrijd.

Nadat we zondag ontwaakt waren zijn we richting Tala game reserve gereden. Dit is een klein wildpark tussen Pietermaritzburg en Durban en we konden hier met onze eigen corsa tussen de olifanten en waterbuffels doorrijden. Het park bestond maar uit een paar hectare en de beesten konden we dus ook bijna niet missen. We hebben hier een giraf, olifant, neushoorn, zebra en buffel gespot en verder liepen er ook veel herten bokken en reeën. Na een uur of 2 hadden we in deze veredelde dierentuin alle beesten al zo’n beetje gezien, en zijn we richting uitgang gegaan. We wouden daarna richting huis, maar op de snelweg kwamen we erachter dat we richting Durban reden. We zijn toen maar richting het strand gegaan en hebben nog wat gegeten in Umhlanga Rocks.


De maandag na het weekend was het tijd voor de grote verhuizing. We zijn verhuisd richting Port Shepstone, waar we nu overnachten in de Oslo Beach Lodge op iets van 100 meter van het strand. Deze verhuizing was nodig omdat we voor stage op locatie aan het werk gingen in Zulu-land. Het weekend hebben we zodoende ook door gebracht op onze nieuwe locatie. We zijn op zaterdag richting Oribi Gorge nature reserve gegaan, een diepe door de rivier Umzikulwana uitgesleten vallei. We zijn er op goed geluk heen gereden en kwamen onderweg een bord tegen van het Lake Eland game reserve, gelegen aan de gorge. Hier liepen van allerlei bokken gnoes en alles rond maar het mooiste was de gorge zelf en de suspension bridge. Dit was een lange touwbrug die over een deel van de gorge was gespannen. Ook was er een soort van loopplank gemaakt die 8 meter over het uiteinde van de rots uitstak en waar je beneden recht het ravijn in keek. Alles natuurlijk even getest, en die test is geslaagd. Daarna hebben we verderop ook nog een deel van de gorge bekeken waar ze een wild swing hadden gemaakt, de grootste ter wereld. Je kunt hier aan een elastiek van 100 meter naar beneden slingeren. Heb men vingers er nog niet aan gebrand maar WOW wat diep!

’s Avonds zijn we vol verwachting richting Margate gegaan. Dit is de partystad van de South Coast, en alle Zuid-Afrikaanse jongeren komen hier naar toe om er vakantie te vieren in de zomer. Het probleem was echter dat het nu winter is en er was dus ook echt geen kip te beleven. Hebben eerst een pilsje gedronken in de Backstage bar en zijn later richting Backline gegaan. Kwamen hier zowaar een bekende tegen, onze partymoat uit de Karoo waarmee we het weekend daarvoor in PMB menig jeagerbob hadden gedronken. Hij was echter ’s nachts van zijn motor gestuiterd en liep nu zwaar in het gips door het café, wat een mentaliteit die man;). We hebben het in Margate nog effe dunnetjes over gedaan en zijn toen weer met de taxi naar huis getuft.


Zo dat was even 'kort' omschreven van wat we de afgelopen weken hebben uitgespookt. Hieronder nog wat specs van het project waar we mee bezig zijn.

We zijn op dit moment bezig met het in werking stellen van het Ndelu water scheme. Dit is een drinkwaternetwerk dat compleet nieuw word aangelegd en waar de afgelopen 4 jaar aan gebouwd is. Het netwerk moet als het straks volledig af is 25000 mensen van water voorzien. Het project is in de afrondingsfase en op dit moment wordt het eerste deel van het systeem bijna opgeleverd. Tom en ik zijn samen met hoofdtoezichthouder Francis bezig om het eerste deel van het systeem aan het werk te krijgen. Het water wordt bij de Mzumbe rivier schoongemaakt, en wordt via Stonehill- en Ixhobo- naar Odeke reservoir gepompt. Over dit hele traject wordt zo’n beetje 400 meter hoogteverschil overwonnen, en daarom staan er ook extreem zware pompen in de pomphuizen. Vanaf Odeke reservoir, het hoogste punt van het netwerk word het water weer verspreid over de rest van de omgeving.

Het is echt een mooi project en het is ook midden in het hart van Zulu-land. We moeten vanaf de ‘bewoonde’ wereld nog zo’n beetje 30 km landinwaarts rijden over alleen maar off-road wegen om er te komen. En dat zitten we ook echt in traditional area van de Zulu’s, oftewel Afrika zoals je het kent uit de boeken.


Facts…

-Alle sleuven voor de pijpleidingen worden hier met de hand gegraven, soms echt gewoon steil omlaag, en met wel 40 man tegelijk.

-Mensen zien hier echt zelden blanken en we zijn gewoon een attractie hier. Worden we niet gefilmd dan worden we wel toegejuicht, vooral als we achterop het bakkie van Sibusiso langs komen stuiven.

-De vrouwen lopen hier echt met alles op hun hoofd rond te sjouwen, van gucci-tasjes tot extreme lading takken.

-Een zulu-vrouwtje wou me graag daar houden maar tot nu toe moet ik daar nog steeds een beslissing over nemen.


Nou dat was et weer voor vandaag. Kijk zeker nog even de foto's langs. Ik zou zeggen doe't heanig an in NL en de groeten van uw reisleider!